W dzisiejszym coraz bardziej cyfrowym środowisku media społecznościowe (Twitter, Facebook itp.) stanowią integralną część naszego życia, kształtując sposób, w jaki wchodzimy w interakcje, dzielimy się pomysłami, śledzimy wiadomości i kształtujemy opinie, w tym preferencje konsumenckie.

W przypadku telewizji, działania społecznościowe pomagają branży w uchwyceniu społecznego zrywu widzów telewizyjnych. W ciągu ostatnich kilku lat sieci telewizyjne zaczęły używać hashtagów specyficznych dla danego programu, promocji na Twitterze oraz zaangażowania na Twitterze związanego z programem (tj. aktorzy i twórcy zamieszczają tweety w czasie rzeczywistym podczas programów lub promują treści zza kulis), aby lepiej skonsolidować i zintegrować konwersację na Twitterze.

Zarówno oglądalność programów telewizyjnych, jak i zaangażowanie na Twitterze są odzwierciedleniem samego programu telewizyjnego - są programy udane, które częściej angażują widzów, są też programy przeciętne lub rozczarowujące, które nie przyciągają publiczności. Niezbadany pozostaje jednak mechanizm, dzięki któremu wydarzenia w programie przekładają się na zmiany w oglądalności i zaangażowaniu na Twitterze. Dlaczego niektóre programy telewizyjne zmuszają widzów do dzielenia się swoimi przemyśleniami i wrażeniami z innymi, podczas gdy inne programy tego nie robią?

W tym badaniu zbadano, jak aktywność mózgu może być wykorzystana do przewidywania zaangażowania na Twitterze podczas programów telewizyjnych.